UN AMOR PECULIAR   O meu amor é algo peculiar non se trata dunha moza, nin sequera é humano é algo que fago con todo o cariño; o que quero dicir con isto é que amo o baloncesto!   Enzo Quintáns Pinheiro. 4º B ESO.

Queriámosnos. O suficiente como para sentirnos sen vernos. Un amor deses que rabuñan a alma, que deixan sen respiración, que te fan sorrir cos ollos pechados.   Queriámosnos.   Cando nos mirabamos por uns segundos e esqueciamos que aí, fóra dos nosos corpos, seguía a vida apestando amores que non sabían nada de quererse.   Queriámosnos.   como se queren dous amantes que nunca se despiden porque saben que volverán os bicos produto do destino xogando coas súas vidas, ou coma aqueles que nunca se despiden aínda que non se volvan ver.   Queríate. Queríasme. Queriámosnos tanto e tan forte, tan imposible, que a cagamos exactamente coa mesma intensidade.   Lydia Blanco e Emma Balbía. 4º B ESO.

Mirábao aos ollos e vía o noso futuro, mentres me collía das mans prometéndome un amor verdadeiro, eu podía notalo, eu sentía que era puro, el ollaba para min con corazón sincero.   Non sei que pasou, pero algo cambiou, xa non era o mesmo mirar de outrora. Algo moi fondo dentro de min quebrou, mentres eu morría por el, el pensaba noutra.   Un día confesou que non sentía nada, que outra moza o corazón lle roubou, e eu quedei alí desesperada, entendendo que a nosa historia rematou.   Que dor máis profunda sinto na miña alma, todos os soños rotos nun segundo, por esta negrura que me corroe as entrañas, levando consigo o noso prezado futuro.   Aurora Ramos e Helena Carballo. 4º C ESO.  

Día no que te levantas da cama e non pasa nada é rutina. Sentar, calar e atender, pero entón chega o timbre á xente aceléraselle o pulso e todo é unha avalancha chocas mírate e vexo ese enorme sorriso uns ollos tan azuis comparables co paraíso. Entón entendes que a rutina é maravillosa. Grazas a iso podo volver a ver o teu sorriso.   Nicolas Calvo Domato. 4º C ESO.

Quero poder dicirche as cousas que a outros non me atrevería, chorar cando esteas triste e arrimar o meu ombro e animarte como poida. Quero que loitemos polo que desexamos ser na vida, afrontar o malo e seguir para diante sen decaer e sempre apoiarnos mutuamente. Quero poder compartir as nosas ideas, soños e aspiracións na vida, poder vivir sen temores e sen decepcións. Quero e desexo poder espertar ao teu lado e poder dicirche o moito que te amo. Jasmín Naya Añón e Gema Morante García. 4 ºA ESO.

Ti fuches de poucas palabras, e eu de todas Ti fuches de instantes, eu de infinitos Ti eras de gardar, de non dicir, de non mirar… eu só era de voar Ti eras de non apostar, de non soñar, de non deixarte levar… e eu entendín o que eras, eras do verbo ser, non do estar. Ainhoa Lista, Nerea Mato e Irene Lafuente. 4º E ESO.

Ulíao, apreciábao nos seus ollos, tristura, dor, aquela que sen piedade e consideración, un amado de súpeto descoñecido lle provocou.   Podía voar, ela podía, mais era forte por dous o seu medo ás consecuencias.   Acoirazouno, iso fixo o seu corazón, non tivo medo, reconstruíuno. El seguiría latexando, por el, por ela, e por todos aqueles corazóns, que non o puideron facer.   Marina Boga Bello. 4º B ESO.  

Os meus beizos son fríos coma o xeo, os teus son coma o sol que ilumina o meu camino, cando os dous se xuntaron crearon unha explosión, o big bang que me deu a vida.   Daniel Casado Pérez. 4º B ESO.

101 lunares admiro, como Xulieta a Romeo antes de morrer. 101 lunares observo, de tal maneira que a dona destes me mira con despeito, pero non di ningunha palabra. Bástame mirala aos ollos para comprobar que o seu corazón xa non é dela, senón meu. 101 lunares simbolizando todas as estrelas coexistindo en aqueles escuros abismos, chamados luceiros. Un simple defecto lóbrego, que desculpa cando sorrí. Carla Ferrín Martínez. 4º A ESO.